sofantastic*جذاب

 در مطب دکتر به شدت به صدا درآمد.دکتر گفت:درو شکستی بیا تو!

در باز شد و دختر کوچولوی نه ساله ای که خیلی پریشان بود به طرف دکتر دوید ودرحالی که نفس نفس میزد گفت:آقای دکتر،مادرم!و ادامه داد:التماس میکنم با من بیاید!مادرم خیلی مریض است.

دکترگفت:باید مادرت را اینجا بیاوری من برای ویزیت به خانه ی کسی نمیروم.

دختر گفت:ولی من نمی توانم.اگر شما نیایید او میمیرد! و اشک از چشمانش سرازیر شد.

دل دکتر به رحم آمدو تصمیم گرفت همراه او برود.دختر دکتر را به طرف خانه راهنمایی کرد،جایی که مادر بیمارش در رختخواب افتاده بود.

دکتر شروع به معاینه کرد و توانست با آمپول و قرص تب اورا پایین آورد و نجاتش دهد.او تمام طول شب را بر بالین زن ماند،تا صبح که علایم بهبود در او دیده شد.زن به سختی چشمانش را باز کرد و از دکتر به خاطر کاری که کرده بود تشکر کرد.دکتر به او گفت:باید از دخترت تشکر کنی.اگر او نبود حتما میمردی!

مادر با تعجب گفت:ولی دکتر دختر من سه سال است که از دنیا رفته وبه عکس بالای تختش اشاره کرد.

پاهای دکتر از دیدن عکس روی دیوار سست شد.این همان دختر بود!فرشته ای کوچک و زیبا!!!

+نوشته شده در چهار شنبه 15 آذر 1391برچسب:دختر,مادر,فرشته,دکتر,مادر بیمار,داستان,داستان کوتاه,داستان زیبا,داستان آموزنده,داستان قشنگ,ساعت19:54توسط maryam | |

 دانش آموز سوال کرد عشق چیست؟

-برای اینکه به این سوال پاسخ بدهم باید به مزرعه ی گندم بروی و بزرگ ترین خوشه ی گندمی که میبینی بچینی و برایم بیاوری ولی یک قانون را باید رعایت کنی وتو فقط میتوانی یک بار از مزرعه عبور کنی و اجازه ئی برگشتن هم نداری .

دانش آموز به مزرعه رفت وخوشه های بزرگی دید ولی پیش خود فکر کرد ممکن است جلوتر خوشه های بزرگ تری هم باشد و به همین ترتیب تا نیمه های مزرعه جلو رفت و با خود فکر کرد مثل اینکه بزرگ ترین خوشه همان هایی بودند که در ابتدا دیده بود ولی طبق قراری که داشت نمیتوانست برگردد. بازهم جلوتر رفت تا به انتهای مزرعه رسید ولی دیگر از خوشه های بزرگ خبری نبود و ناچار دست خالی نزد معلمش برگشت.معلم به او گفت:این یعنی عشق،تو منتظر یک نفر بهتر هستی و زمانی متوجه میشوی که شخص مورد نظر را از دست داده ای.

دانش آموز پرسید پس ازدواج چیست؟

-برای اینکه به این سوال پاسخ بدهم، باید به مزرعه ی ذرت بروی و بزرگ ترین ذرت را برایم بیاوری.فراموش نکن که قانون قبلی را رعایت کنی.پسر به مزرعه ذرت رفت و مراقب بود که اشتباهی قبلی را تکرار نکند.در همان ابتدای مزرعه یک ذرت متوسط را که به نظرش مناسب آمد چید و نزد معلمش برد.معلم به او گفت ازدواج مانند انتخاب ذرت است تو یکی را که به نظرت مناسب بوده انتخاب کردی و معتقدی که بهترین و بزرگ ترین را انتخاب کرده ای و به این انتخابت اطمینان داری،این یعنی ازدواج.

 

+نوشته شده در سه شنبه 14 آذر 1391برچسب:عشق,ازدواج,عشق و ازدواج,معلم,دانش آموز,داستان,داستان کوتاه,داستان آموزنده,آموزنده,ساعت11:56توسط maryam | |

 دوست داشتم آواز بخوانم اما نمیتوانستم.آن شب دیرتر از زمان معمول وارد ساختمان شدم وسعی کردم طوری راه بروم تا آرامش همسایگان به هم نخورد.اما پس از بالا رفتن از طبقه ی اول،در طبقه ی دوم متوجه مرد مشکوکی شدم که در راهرو ایستاده بود و ناگهان به جای جیغ کشیدن و سر و صدا راه انداختن تصمیم گرفتم تنها آوازی را که بلد بودم بخونم(هنگامی که از میان طوفان میگذری،سرت را بالا یگیر و از تاریکی ترس نداشته باش)و ادامه دادم(...سرت را بالا بگیر و نگران نباش به تنهایی راه خواهی رفت .به راهت ادامه بده.به راهت ادامه بده.سرت را بالا بگیر و از تاریکی ترس نداشته باش...) به آپارتمان خود رسیدم.در باز و به سرعت قفل کردم و خوابیدم.صبح روز بعد زیر درب ورودی متوجه تکه کاغذ مچاله ای شدم.در کاغذ نوشته شده بود:

(سلام.می بخشید دیشب ترساندمتان. من شمارا اصلا نمیشناسم،اما بابت آوازی که دیشب برایم خواندید بسیار متشکرم.زمانی که شما وئارد ساختمان من فقط و فقط به خودکشی فکر میکردم اما آواز ناگهانی شما سکوت ئو ترس زهن مرا تبدیل به امید و شادی کرد و از فکمری که در سرم بود منصرف شدم ومی خواهم با امیدی تازه در قلبم به زندگی ادامه دهم.از صدای نجات بخش شما متشکرم.)

                                                                         رابرت

 

+نوشته شده در سه شنبه 14 آذر 1391برچسب:رابرت,اعتماد به نفس,امید,داستان,داستان کوتاه,داستان آموزنده,ساعت10:53توسط maryam | |